Ես քեզ վեր եմ կարծել ու երազել: Հիմա տեսնում եմ, որ քո ներսում առաքինի և ոչ մի հատկանիշ չկա, դու բարոյազուրկ ոչնչություն ես, փառքի տենչող անկուշտ խրտվիլակ: Ասում են` պաշտոնը մարդուն ավելի բարձր մարդ է դարձնում, իսկ ոչնչությանը` ավելի խորը ոչնչություն: Ես դա գիտեի, բայց չգիտեի, որ այս աստիճան կծախվես, որովհետև չնչին մի շնորհի դիմաց դու քեզ իսկապես ծախել ես մեծամեծերի փառասիրության տոնավաճառում...
Թող հոգիդ արտասվի կյանքում ինձ կորցնելու, չգնահատելու, կյանքում շնորհիվ ինձ լավը ու հոգով վեհ չդառնալու համար, այդպիսին դառնալ չձգտելու համար, թող հոգիդ արտասվի մեր բաց թողած երազանքների համար... Թող գժվես սեփական նվաստությունից ու հասկանաս, որ քեզ համար ոչ մի ներում գոյություն չունի, որ դու շատ խորը թաղվել ես մեղքերի մեջ, իսկ ես քեզ փրկել արդեն չեմ էլ ուզում, դու միշտ ցածր ես լինելու, իսկ այդ գիտակցումով ես դեմքիդ նայել իսկ անկարող եմ դառնալու...
Ասում էի` իմ սերն ավելի հզոր է, քան ցանկացած տղամարդու խոսք: Տեսա՞ր, որ ճիշտ էի, տեսա՞ր, որ սպասում էի ու հավատում ստերիդ, տեսա՞ր, որ ամեն բան պարզվեց, որքան էլ չուզեիր, որքան էլ թաքնվեիր քո դիմակների ներքո, որքան էլ ջանայիր ամուր բռնվել ինձնից...
Ես մեղքերդ չեմ խնկարկելու, մեղքերիդ համար չեմ աղոթելու, հոգուդ համար փրկություն չեմ աղերսելու, ես քեզ մեն-մենակ եմ թողնելու, որ կյանքում ավելի ներքև իջնես ու ցած գլորվես, որ սուզվես քո ճահճում... Դու դրան ես արժանի...
Պարտվել ես: Իսկ հիմա գլխահակ կանգնիր ու իմացիր, որ հոգով ինձնից մի ամբողջ աշխարհ ցածր ես, իմացիր, որ ատում եմ էությունդ, աննկարագրելի նողկանք զգում քո հանդեպ, իմացիր, որ քո անհանգիստ ու անկայուն էությամբ թույլ ու անզոր ես իմ վեհության, բարձրության, անմեղության ու մաքրության առջև, իմացիր որ կյանքում ինձ պարտք ես մնացել, որ խիղճդ ծախել ու վաճառվել ես...
No comments:
Post a Comment