Մտածում ես` այս աղջիկն իր գինը չգիտի... Դու էլ, երևում է, քեզ շատ բարձր ես գնահատում...
Ես արդեն համակերպվել եմ, որ դու միայն իմ տողերում ես ապրելու, իսկ ես չեմ ուզում, որ նրանք թախծոտ լինեն...
Տարօրինակ է... 21-րդ դարում ենք ապրում, բայց նամակներս քեզ չեն հասնում, փոստատարն էլ երևի արդեն ձանձրացել է միևնույն հասցեով անպատասխան նամակներ բաժանելուց... Կամ փոստատարին պետք է փոխեմ, կամ էլ հասցեն... Բայց այլ հասցեով դժվար թե կարողանամ այսքան սրտառուչ լինել, իսկ ես չեմ ուզում, որ տողերս կեղծ լինեն...
Մենք ապրում ենք միևնույն մոլորակում` նույն երկնքի տակ... Մենք ապրում ենք մի ժամանակաշրջանում, երբ ամեն ինչ իր գինն ունի... Ես իմ գինը չգիտեմ... Դու էլ, երևում է, քեզ շատ բարձր ես գնահատում... Աշխարհը քեզպեսներից է կառուցված...
Ինձ մեկ-մեկ թվում է, թե փոստատարն էլ է սկսել չսիրել քեզ... Իսկ ես էլի գրում եմ... Մեկ է` դու չես կարդում...
Մտածում ես` այս աղջիկը փոփոխական է... Մի վախեցիր տրամադրությանս վերելք-վայրէջքներից, վախեցիր, երբ էլ չգրեմ... Այդ ժամանակ ես ինքս ինձնից եմ վախենալու...
Իսկ հիմա... Հիմա շուրջս շատ մարդիկ, որոնց մեջ դու չկաս, որոնց մեջ դու երբեք չպիտի լինես...
Նամակներս, թերևս, անհասցե մնան... Փոստատար այլևս պետք չէ, թող տողերս երկինք համբարձվեն ու հասնեն Աստծուն... Չէ՞ որ հենց նա էր այս անիմաստ պատմության գլխավոր հեղինակը... Դե թող նա էլ իմանա, որ դու, երևում է, քեզ շատ բարձր ես գնահատում...
No comments:
Post a Comment