Նա սիրում էր սևագանգուր մազերս ու այն, երբ բողոքում էի, թե ինչու ուղիղ մազեր չունեմ: Նա սիրում էր փոփոխական տրամադրությունս, բորբոքուն հույզերս, զարմանալի համարձակությունս, մտախոհ հարցերս, կտրուկ որոշումներս:
Նա սիրում էր սև աչքերս, թուխ մաշկս, մանկական դիմագծերս: Նա ուղղակի սիրում էր ինձ հենց այնպիսին, ինչպիսին ես կայի` չշպարված, կիսահարդարված, ջինսե տաբատով ու առօրյա թեթև բլուզով: Նա ասում էր, որ ես գեղեցիկ եմ, ես էլ լռում էի...
Նա սիրում էր հոտառություն չունենալս, բարձր ու զրնգուն ծիծաղս, անհեթեթ թվացող մանրուքներով ուրախանալս, մանկական պարզամտությամբ հրաշքների հավատալս, անեկդոտներ պատմել ստիպելս, մելոդրամաներից հուզվելս, գերազանց սովորելս ու ինձ հետ կապված ամեն-ամեն ինչ...
Նա սիրում էր այն, որ ես արդեն որոշել էի, թե հարսանյաց ինչ զգեստ եմ կրելու հարսանիքիս, որ եկեղեցում եմ պսակադրվելու և երեխաներիս անուններն ինչ եմ դնելու... Նա սիրում էր այդ անուններն ու հոգու խորքում թաքուն հույս փայփայում, թե այդ երեխաների հայրն ինքն է լինելու... Նա սիրում էր ինձ այնպես, ինչպես երազել անգամ չէի կարողանա...
Նա սիրում էր սիրո մասին պատկերացումներս, անմնացորդ նվիրվելս ու անկեղծությունս: Նա սիրում էր ջուր խմել չսիրելս, սիրային գրքեր կարդալս, բարդույթներ չունենալս, բարի ու ներողամիտ, բոլորի հանդեպ կամեցող ու սրտաբաց լինելս...
Նա սիրում էր հոգիս իր ողջ խորությամբ... Նա այն միակն էր, որին այնքան շատ էի ինձ մոտ թողել...
Նա գիտեր, որ ես այն աղջիկներից չեմ, որոնք հենց այնպես ծանոթանում են, հենց այնպես շփվում, հենց այնպես ընկերություն անում: Նա գիտեր, որ ես ժամ առաջ երազում եմ գտնել այն միակին, որին մի ամբողջ կյանք պիտի սիրեմ, ու նա թաքուն երազում էր այդ միակը լինելու մասին...
Նա չէր սիրում, երբ ես ուրիշ տղաների մասին էի խոսում, դա նրան ուղղակի հունից հանում էր... Այդպիսի պահերին երևի ինձ վանդակի մեջ դնելու անզուսպ ցանկություն էր ունենում:
Նա սիրում էր օգնել ինձ, խորհուրդներ տալ, լուծել խնդիրներս ու միշտ ասել, որ ինձ նման երկրորդը չկա: Նրան դուր էր գալիս ռոմանտիկ լինելս, կարմիր ակնոցով աշխարհին նայելս ու երաժշտությամբ ապրելս:
Նա սիրում էր այն, որ առավոտյան ինձ ժամեր էին պետք լինում արթնանալու համար, սիրում էր ինձ` բարկացած, հուզված, ոգևորված, նա ինձ ամեն կերպ էր սիրում...
Նա սիրում էր ինձ այնպես, ինչպես տղան կարող է սիրել այն աղջկան, որի հետ ուզում է ընտանիք կազմել...
Բայց ես նրան չէի սիրում...
Նա գիտեր, որ ես այն աղջիկներից չեմ, որոնք հենց այնպես ծանոթանում են, հենց այնպես շփվում, հենց այնպես ընկերություն անում: Նա գիտեր, որ ես ժամ առաջ երազում եմ գտնել այն միակին, որին մի ամբողջ կյանք պիտի սիրեմ, ու նա թաքուն երազում էր այդ միակը լինելու մասին...
Նա չէր սիրում, երբ ես ուրիշ տղաների մասին էի խոսում, դա նրան ուղղակի հունից հանում էր... Այդպիսի պահերին երևի ինձ վանդակի մեջ դնելու անզուսպ ցանկություն էր ունենում:
Նա սիրում էր օգնել ինձ, խորհուրդներ տալ, լուծել խնդիրներս ու միշտ ասել, որ ինձ նման երկրորդը չկա: Նրան դուր էր գալիս ռոմանտիկ լինելս, կարմիր ակնոցով աշխարհին նայելս ու երաժշտությամբ ապրելս:
Նա սիրում էր այն, որ առավոտյան ինձ ժամեր էին պետք լինում արթնանալու համար, սիրում էր ինձ` բարկացած, հուզված, ոգևորված, նա ինձ ամեն կերպ էր սիրում...
Նա սիրում էր ինձ այնպես, ինչպես տղան կարող է սիրել այն աղջկան, որի հետ ուզում է ընտանիք կազմել...
Բայց ես նրան չէի սիրում...
No comments:
Post a Comment