ՆՎԻՐՎՈՒՄ Է ՎԱՀԱՆԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ...

Վահան Արկադիի Հովհանիիսյան (Հունիսի 7, 1980 - Հուլիսի 25, 2013)

Ասում են` մարդը շարունակում է ապրել այնքան ժամանակ, քանի դեռ նրան հիշում են... Իսկ քեզ մենք ոչ մի վայրկյան չենք մոռացել...

Դու հիմա այնտեղ ես` Աստծո մոտ, երկնային արքայությունում: Նա տարավ քեզ ֆիզիկապես, գողացավ ու ընդմիշտ խլեց քեզ մեզնից: 

Ես ամբողջ աշխարհն էլ կտայի քեզ գեթ մի պահ կրկին տեսնելու համար, ներկայությունդ կողքիս զգալու, ամուր գրկելու և ասելու, թե որքան շատ եմ կարոտել, որ առանց քեզ կյանքն այլևս առաջվանը չէ, որ առանց քեզ ոչ ոք ու ոչինչ այլևս առաջվանը չեն... Աշխարհը փոխվել է, դատարկվել, մի տեսակ ամայացել, խամրել... Դու չկաս, էլ չես լինի...  

Անողոք պատահականության զոհը դարձար, որը մարդկային կյանք խաթարեց, փոխեց մի ողջ ընտանիքի ճակատագիր, պատահակություն, որն այդպես էլ անպատիժ մնաց... Երկնակամարից մի վառ աստղ պակասեց, ընկավ, անհետացավ: Աստված քեզ իր մոտ տարավ, տարավ վաղաժամ, անվերադարձ, արցունք ու լաց բերեց... Ասում են` կյանքը շարունակվում է... Այն շարունակվում է հանուն մեր երկու փոքրիկների, որոնց ինձ նվեր թողեցիր:

Մեծ սիրտդ` ողջ էությամբ նվիրվող, հայրենասեր, շատ ընկերասեր, խելացի, կարդացած, առատաձեռն, աշխատասեր, նրբանկատ, շատ նեղացկոտ ու զգայուն... Չի բաբախում, չի զարկում, չի ապրում... Դու այլևս մեր կողքին չես...
Ոչինչ չէիր խնայում մեզ համար, անում էիր ամեն ինչ լավ ու ապահով կյանք ստեղծելու համար: Դու մեր միակ հույսն էիր, մեր լույսը, մեր միակ հանգրվանը... Մեր դստրիկների կողքին դու ամենաբարի մարդն էիր, իդեալական հայր: Խելագարի նման սիրում էիր մեզ: Որոշել էիր միշտ պաշտպանել նրանց, աջակցել, լինել նրանց ուղեկիցն ու խորհրդատուն...

Երազանքներդ ցավոք ընդմիշտ անկատար մնացին... Դու այնքան տխուր ու հիասթափված հեռացար...
Մենք առանց քեզ կիսատ մնացինք... Այն կեսը, որի հետ պիտի մեծանայի, ընդամենը 33 տարի ապրեց... Ես ուզում եմ իմանաս, որ ես միշտ սիրելու եմ քեզ, կարոտելու և սպասելու եմ` նույնիսկ երկնքում...
Անցել է 1 տարի... Ամեն օր թվում էր` շուտով վերադառնալու ես... Իսկ մենք դեռ մի ամբողջ կյանք առանց քեզ պիտի փորձենք ապրել... Դու մեզ հետ չես, վաղն էլ չես լինի, բայց դու միշտ մեր սրտերում կմնաս, մեր հիշողության մեջ... Քո հիշատակը մենք վառ կպահենք...
Հիմա դու երկնքում ես` այնտեղ, որտեղից տեսնում ես մեզ, մեղմ ժպտում ու պահպանում... Կյանքն ընդամենը սկիզբն է...

Նյութը գրվել է բլոգի ընթերցող Հասմիկ Սաֆարյանի խնդրանքով: