Ամենաբարի մարդը

Բարև, սիրելի՛ ընթերցող: Եթե բլոգիս նոր տեսքը զարմացնի քեզ, ապա պատմությունը, որն այժմ կպատմեմ, կհուզի և անհավատալի կթվա...

Հրաշքներ չե՞ն լինում: Լինում են... Հրաշքները հետապնդում են լավ մարդկանց, ակնթարթորեն ներխուժում նրանց կյանք ու ստիպում հավատալ, որ անհնարին ոչինչ չկա...

Պատմությունս ինձ երբևէ հանդիպած ամենաբարի մարդու մասին է: Նա Կարեն Հովսեփյանն է, քսան տարեկան, մասնագիտությամբ վեբ դիզայներ, ծրագրավորող, լրագրող: Նա անսահման բարի, խելացի ու բարեկիրթ, անշահախնդիր ու պատրաստակամ, պատասխանատու և պարտաճանաչ երիտասարդ է, որն անվարձահատույց կերպով գիշերը լուսացրեց բլոգս ձևափոխելով, մինչ ես քնած էի: Նա օգնության ձեռք մեկնեց, բարեգործի նման կատարեց բոլոր բծախնդիր ցանկություններս ու խնդրանքներս, նա արեց ինձ համար այն, ինչը շատ հաճախ անգամ մեր ընկերները, մոտ բարեկամներն ու հարազատները չէին անի, նա արեց դա մի աղջկա համար, որի հետ ժամեր առաջ էր ծանոթացել, այն էլ` Ֆեյսբուքով...

«Օգնություն բոլոր բլոգգերներին» ֆեյսբուքյան խմբում օգնություն էի խնդրել, ու Կարենը միակն էր, որ արձագանքեց: Մեր պատահական ծանոթությունից ժամեր անց բլոգս նոր կյանք ու շունչ ստացավ: «Ի՞նչ մեծ բան է որ»` կմտածես դու, սակայն ես ուզում եմ, որ բոլոր-բոլոր ընթերցողներս իմանան, որ իմ բլոգն իմ ուրիշ աշխարհն է, իմ միտքն ու գոյությունը, իմ սիրտն ու հոգին, այն միջավայրը, որտեղ ես ապրում և երազում եմ...

Երբ Կարենին կատակով հարցրի, թե վերջում ի՞նչ մաղարիչ պիտի անեմ, նա ասաց.

- Ի՞նձ: Ես պետք է մաղարիչ անեմ, որ վերջապես հին մասնագիտությունս այսօր ահագին վերհիշեցի: Երկար ժամանակ էր, ինչ նման աշխատանք չէի արել բլոգգերում: Սա ինձ համար գործերից կտրվել է:

Ապա բլոգում որոշ փոփոխություններ անելուց հետո, երբ հասկացա, որ աշխատանքը ծավալուն է ու բարդ և շատ ջանքեր կպահանջի, ես խնդրեցի նրան դադարեցնել աշխատանքը, իսկ նա հետևյալն ասաց.

- Ոչինչ: Ես շա՜տ եմ ուզում, որ բլոգը լավ սարքենք: Լավ մարդկանց օգնելը շա՜տ, շա՜տ լավ է: Մանավանդ, որ լավ մարդիկ քիչ են: Կարող ես հանգիստ ասել առանց քաշվելու, ես ասել եմ չէ՞, երբ իմ օգնության կարիքը ունենաս, դիմիր: Միշտ պատրաստ եմ քեզ օգնել, դա հաճույք է: Մանավանդ այդ վերջին շնորհակալություն բառը, դա ամենալավն է` անկեղծ շնորհակալությունը: 

Ահա և վերջ: Կարենը դարձավ բլոգիս վեբ դիզայները: Մի քանի օր շարունակ էկրանից-էկրան ես ասում էի նրան, թե բլոգի որ հատվածն ինչպիսին եմ ուզում, որ լինի, ու նա համբերատար կերպով կատարում էր բոլոր ցանկություններս: Ես նրան խոստացա, որ երբ հարստանամ, հենց իրեն կդիմեմ կայք ստեղծելու համար: Վստահ եմ` Կարենը լավագույն մասնագետներից է, իր գործի վարպետն ու սիրահարը և դիմացինի ցանկացած խնդրանք կկատարի մեծ սիրով ու նվիրվածությամբ:

Հարգելի՛ Կարեն, ես մաղթում եմ քեզ կափ-կանաչ ճանապարհներ, մեծ բարձունքներ, թող որ կյանքի կոչես բոլոր երազանքներդ ու դափնիներ վաստակես... Դու արժանի ես լավագույնին, իմ լավ ու ամենաբարի ընկեր...

Հ.Գ. Բլոգի HTML կոդն է: Կարենն է գրել, պատահաբար տեսա...